…ثُمَّ اَنـَا یا اِلهىَ الْمُعْتَرِفُ بِذُنُوبى فَاغْفِرْها لى اَنـَا الَّذى اَسَاْتُ اَنـَاالَّذى اَخْطَاْتُ اَنـَاالَّذى هَمَمْتُ اَنـَاالَّذى جَهِلْتُ اَنـَاالَّذى غَفَلْتُ اَنـَا الَّذى سَهَوْتُ اَنـَا الَّذِى اعْتَمَدْتُ اَنـَا الَّذى تَعَمَّدْتُ اَنـَا الَّذى وَعَدْتُ وَاَنـَاالَّذى اَخْلَفْتُ اَنـَاالَّذى نَکَثْتُ اَنـَا الَّذى اَقْرَرْتُ اَنـَا الَّذِى اعْتَرَفْتُ بِنِعْمَتِکَ عَلَىَّ وَعِنْدى وَاَبوُءُ بِذُنُوبى فَاغْفِرْها لى یا مَنْ لا تَضُرُّهُ ذُنُوبُ عِبادِهِ
محمدحسین
سلام بر تمامی دوستان ، حالتون خوبه انشاا...؟
این عکس رو خودم با همین n73 گرفتم.از خدا میخوام که توفیق این سفر رو به
همه مسلمونا از جمله بروبچه های خودمون عطا کنه.بچه حتما سر نمازاتون از خدا بخواین.
عجیب سفریه،عجیب.مث بچه ای میمونه که چندید سال از باباش دور بوده و حالا برگشته.
اللهم رزقنا حج بیتک الحرام فی عامی هذا و فی کل عام
راستی تو این روزا ،خصوصا سر دعای عرفه حقیر رو هم از یاد نبرین.
التماس دعا
محسن الف
انگیزههای مامون در ازدواج دخترش با امام جواد(ع)
این ازدواج که مامون بر آن اصرار داشت، کاملا جنبه سیاسی داشتو میتوان دریافت که وی از این کار چند هدف یاد شده در زیر را تعقیب میکرد:
1-با فرستادن دختر خود به خانه امام، آن حضرت را برای همیشه دقیقا زیر نظر داشته باشد و از کارهای او بیخبر نماند (دختر مامون نیز براستی وظیفه خبرچینی و گزارشگری مامون را خوب انجام میداد و تاریخ شاهد این حقیقت است) .
2-با این وصلت، به خیال خام خویش، امام را با دربار پرعیش و نوش خود مرتبط و آن بزرگوار را به لهو و لعب و فسق و فجور بکشاند و بدین ترتیب بر قداست امام لطمه وارد سازد و او را در انظار عمومی از مقام ارجمند عصمت و امامتساقط و خوار و خفیف نماید!
3-با این وصلت علویان را از اعتراض و قیام بر ضد خود باز دارد و خود را دوستدار و علاقهمند به آنان وانمود کند.
4-هدف چهارم مامون، عوامفریبی بود;چنانکه گاهی میگفت: من به این وصلت اقدام کردم تا ابو جعفر-علیه السلام-از دخترم صاحب فرزند شود و من پدر بزرگ کودکی باشم که از نسل پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم و علی بن ابی طالب-علیه السلام-است. اما خوشبختانه این حقه مامون نیز بی نتیجه بود زیرا دختر مامون هرگز فرزندی نیاورد! و فرزندان امام جواد-علیه السلام-همگی از همسر دیگر امام بودند.
امام جواد علیه السلام:
به تأخیر انداختن توبه نوعى خودفریبى است، و وعده دروغ دادن نوعى سرگردانى است، و عذرتراشى در برابر خدا نابودى است، و پا فشارى بر گناه آسودگى از مکر خداست.«از مکر خدا آسوده نباشند جز مردمان زیانکار »
محمدحسین