جهاد اکبر...
چهارشنبه, ۱۳ آذر ۱۳۹۲، ۰۹:۱۰ ق.ظ
اگـر نـفس را مشغول ندارى ، مشغولت کند، و این بدان سبب است که نفس تقریبا همیشه در تـدبـیـر اسـت . پـس چـنـانـچـه آن را بـه امـورى نـافـع مـشـغـول دارى ، بـدان مـشـغـول شـود وگرنه ، به امور فاسد و مهلک مشغولت کند. نفس ، دشمنى سخت است و بسیار امرکننده به بدى ، و راهزنى است که راه سالک به سوى خداى را بـنـدد. و اگـر انـسـان آن را بـه حال خود رها کند و از نافرمانى خداوند و از آنچه به سـویـش مـایـل اسـت بـاز نـدارد و او را بـه مـهـالک و مـفـاسـد بـرد. پـس عـاقـل هـوشـیـار را سـزاوار بـاشـد کـه در ابـتـدا بـه جـهـاد بـا ایـن دشـمـن سنگدل که در خانه اوست بپردازد.
تو با دشمن نفس همخانه اى
چه در بند پیکار بیگانه اى !؟
(به نقل از کتاب توبه علامه حسن زاده آملی حفظه الله)
با کسی نشست و برخاست کنید که همین که او را دیدید به یاد خدا بیفتید، به یاد طاعت خدا بیفتید،
نه با کسانی که در فکر معاصی هستند و انسان را از یاد خدا باز می دارند.
آیت الله العظمی بهجت(رحمة الله علیه)